Tshega Christian Missions

Donderdag 27 augustus kwam ik om 21:30 aan in Johannesburg in Zuid Afrika. Ik werd opgehaald door iemand die ik beschouw als oom, nu zal ik hem maar even T noemen. Ondanks de zenuwen, ik had geen heimwee of angst of iets, kreeg ik door hem toch een beetje het gevoel van thuis p, gelukkig. Het was ongeveer 15 minuutjes rijden naar zijn prachtige huis in Pretoria, in zo'n echt zwaar beveiligde estate. En niet zomaar een huis, het leek een 5 sterren hotel, met mijn eigen kamer met tweepersoons bed en badkamer!
Ookal had ik zijn dochter (15) echt alleen maar af en toen 'gesproken' via snapchat, kreeg ik toch een dikke knuffel, ook van zijn vrouw en zoon(17). Het zal vast een heel vriendelijk Afrikaans dingetje zijn.
We hebben de 3 dagen erna genoten op de Farm van T; een enorm gebied van bijna 1000 (!!!!) hectare, vol met dieren als kuddu's, zebra's en giraffen. Samen met de broer van T's vrouw en zijn gezin hebben we het weekend doorgebracht. Twee avonden lekkere brai - de Afrikaanse, overigens betere, manier van barbecuen.
Maar dan was het vanochtend toch echt tijd voor de volgende stap, het vertrek naar het verblijf waar ik voor de komende 2 maanden vrijwilligerswerk zal doen.
Om 8 uur vertrokken en om 14 uur aangekomen. Wat was ik zenuwachtig, ik bedoel, je wordt voor je gevoel,toch in het diepe gegooid, wat moet je nou weer doen daar? Ik heb totaal geen lerarenachergrond of iets in die richting..
Maar toen ik aankwam kreeg ik opnieuw een heel erg warm welkom. Jan, de Duitse vrijwilliger die morgen alweer weggaat kwam naar me toe, nadat ik de twee project leidsters ontmoet had, en ook hij gaf mij een knuffel.
Ik nam afscheid van T die met mij de 5 uur lange trip heeft gemaakt met zijn auto, en het avontuur kon beginnen.
Nadat Jan, M. (leidster van de administratie) en ik alle kleine klasjes waren langsgegaan (immers; ik moest "hello" zeggen en Jan "goodbye"), werd voorgesteld als Ma'm Maike (de ei is heel moeilijk om uit te spreken, werd ik alweer in een auto geduwd.
We gingen naar 5 kindjes die gesponsord werden door wat mensen (die geven dus geld aan de orgnisatie om eten voor die specifieke kindjes, vaak maar 1 kindje per sponsor, te kopen en het hen te brengen) in een heel arm dorpje in de buurt van de school. Wat we hadden zien rondlopen... Kleine kinderen van 5 jaar die rondliepen met een baby'tje van maar een paar maanden. De krat met appels die net te veel was voor de sponsorkindjes, deelde we uit vanuit de auto of vanaf de straat aan de glimlachende en vrolijke jongens en meisjes, die al vanuit hun 'huis' de auto konden horen en ervoor naar buiten rende.
In de auto zaten twee andere, hele vriendelijke en gezellige Duitse meisjes, beide 23, vriendinnen want ze studeerde allebei aan de Duitse 'pabo'. Ook was Milly er, een Zuid-Afrikaans meisje uit Tzaneen, ongeveer 23 denk ik, ze leek in ieder geval heel erg jong. Oh wat was ze gezellig en grappig. Bovendien was ze, ook een Afrikaans dingetje, heel snel afgeleid en niet zo van het 'tempo maken'.
Eenmaal terug, het was al ongeveer 15.30, was de schooldag afgelopen. We werden naar huis gebracht door E, 1 van de founders. Weer opnieuw, een fantastisch lieve vrouw, met als Jackie, de vrouw die met haar hilarische 10-jarige zoontje ook in het vrijwilligershuis woont.
We kwamen aan na 20 minuutjes rijden en het rook heerlijk in het huis, twee zwarte vrouwen met kleurrijke schorten voor waren voor ons aan het koken. Om stipt 18.00 zaten we met z'n 6'en aan tafel: Jan, J, haar zoontje, Nella en Annika.
Niet heel druk helaas, het huis biedt namelijk plek voor 25 mensen! Het is 22 uur, ik ga zo snel naar bed want om 7.15 vertrekken we weer naar de school, onwijs vroeg opstaan dus.

Morgen is het Lentedag op de school, want de eerste dag van lente begint (ook in winter dus 29 graden, heel fijn) en er staat een dag vol met spelletjes en meer op de planning.

Ik kom snel met foto's en misschien over een paar dagen en als ik het toch niet kan laten misschien morgen al met een nieuw verhaal!

Baie danki en lekker slaap alle!