Blote voeten en hekserij

Nou er zijn al een paar dagen voorbij gegaan, laat ik dan maar beginnen met vrijdag ochtend.
Tijdens de ochtend preach werd plotseling iedereen, de docenten dus, erg emotioneel.
We zagen tranen en hoorde verdrietige stemmen bidden. Eenmaal terug in de kleine 'kantine'/kantoor van de principles, kwam Milly huilend binnen en wilde nergens over praten. En andere docent van grade 1A liep met tranen op haar wangen naar Ellanies kantoor. Toen Milly weer wat was bijgekomen hoorde we dat er juist die ochtend een van de docenten overleden was, die lesgaf in 1A. Aan HIV. Ze was al wekenlang niet meer op school geweest om les te geven maar soms kwam ze wel even langs, ze werkte immers al 9 jaar (!) samen met Ellanie. Niet alleen was het een verlies voor de leraren en leerlingen, het was ook een realiteitscheck voor hun. Vrijwel iedereen hier heeft meerdere familieleden verloren door HIV. En vaak was die ziekte niet aangeboren. Normaal gesproken leven kinderen met HIV hier maar 6-8 jaar en de volwassenen 10-12 jaar. Er is één jongetje hier op school die ook ziek is, hij is 12. Dus niet aangeboren...
Een verschrikkelijke gedachte hoe die ziekte wordt overgebracht en dat op die manier zo veel mensen sterven. Je beseft je pas dat zo'n ziekte dus niet alleen genetisch is (zoals wij ineenkrimpen om kanker) maar dus op een vreselijke wijze kan worden doorgegeven, als je plotseling met zo'n verhaal geconfronteerd wordt en zoveel emotionele gezichten ziet. Het staat zo dicht bij deze mensen en wij herkennen deze ziekte niet in onze kringen. De moeder van het jongetje heeft geen HIV en ze wilt dus ook niet op en neer om zijn medicijnen te halen. Hij is erg vaak ziek op school en hij heeft z'n eigen kleine 'bed' in het lokaal om in te kunnen rusten als hij erg veel last heeft, maar hij doet heel erg goed zijn best en probeert zijn dagen zo effectief te maken als mogelijk.
Ze hadden een bijeenkomst met de hele school om hun het nieuws te vertellen na de eerste pauze. Terug in het probleemklasje 1B, waar ik toen de dag zou doorbrengen, kwam een jongetje Mhaputo met een verdrietig gezicht naar me toe: "Are we now going te do something for mam Tiny?". Iedereen was geraakt.

We hoorden dat er een groep nieuwe missionairies zou komen in november. Ze zijn van plan namelijk om de hekserij in het dorp tegen te gaan. Ja... Echte hekserij.
Er wordt door een groepje van aanhangers op mensen gejaagd en die lichamen worden gebruikt voor offers en andere zaken. De christelijke vrijwilligers proberen hun te overtuigen dat ze christelijk moeten worden, of hun te leren dat wat zij doen satanisch is. Nogal angstaanjagend hahah, die vrijwilligers zijn namelijk allemaal nèt klaar met middelbare school, dit is wat zij moeten doen voor een jaar, religieuze rondreizen maken om dit soort zaken te doen. Zoiets is dan verplicht door hun christelijke school. Denk er maar over na; net afgestudeerd van high school, dus rond de 17-18 jaar, die op heksen gaan jagen... Heel gezellige examenreis

Het is weer warmer aan het worden gelukkig!! Dus ik heb ook voor het eerst gezwommen in het zwembad, heerlijk in het hete weer!

Misschien is het niet een lang verhaal, dus dan ga ik maar wat (grappige) ervaringen/weetjes vertellen:

-Kean zit op een private school, met zwarte en blanke kinderen. Ze dragen allemaal een uniform en de jongens mogen geen lang haar hebben en de meisjes met lang haar moeten het verplicht in een elastiekje dragen (geen plukjes mogen loszitten !!). Ze mogen ook geen make up dragen. Wat ze wel mogen os hun schoenen thuis laten. Ja, de meeste leerlingen van Kean's school lopen blootsvoets rond op school en vaak ook thuis! Geen grapje, ze prefereren de blote voeten op de kiezelsteentjes en gras boven de lekkere schoen tegen regen!

-De begrafenis van de docent die overleden was zal zaterdag plaatsvinden. Maar Ellanie had ons aangeraden om alleen deel te nemen aan haar memorial, als we dat zouden willen. De begrafenissen van de zwarten in het dorp duren namelijk van 9 uur s'ochtends tot 17 uur... En dan vertellen vaak dezelfde mensen van de memorial precies hetzelfde verhaal als die ze toen ook al hadden gehouden. Een HELE lange zit dus.

-De koers van de Rand is de afgelopen maand opgelopen van 1 euro = 13.6 Rand naar 1 euro = 15.36 Rand!!!


Alvast een dikke kus vanuit Letsitele