Do you want an orange?
Blijf op de hoogte en volg Meike
17 September 2015 | Zuid-Afrika, Letsitele
Week 3 is alweer halverwege! Het lijkt zo ontzettend langzaam te gaan maar toch is dit al de derde week dat ik hier vrijwilligers werk doe!
Afgelopen weekend zijn we naar de Elephants River gegaan, met W M en Nela. We hadden bedacht dat we na de boottrip konden ontbijten, sinds we om 8.00 het water op zouden gaan. Het was niet zo heel erg mooi weer maar we namen de kans om toch dieren te spotten langs de rivier, die ligt namelijk aan het Krugerpark (you never know, it's always a gamble). Toen we er eenmaal aankwamen waren we de enige... Niet heel gek natuurlijk want het was ook zeker geen 30 graden C, maar er was wel ontbijt gemaakt voor een andere groep mensen. Die hadden blijkbaar op het allerlaatste moment gecanceld. Dus ze boden ons het ontbijt aan!! Koffie, thee, yoghurt met muesli, melk, toast en dan nog -door de kokkin van de boot gemaakt- scrambled eggs, sausages, bacon en tomaat. Voor 110 rand extra (7 euro!), dus we namen maar snel dat aanbod aan. Onze 'gids', kapitein van de boot Richard vond alles wel prima. Het was een gezellige 2,5 uur durende trip, maar veel dieren hebben we niet gezien. Daar was het toch echt niet mooi genoeg voor helaas. Een klein groepje buffalo's die aan het drinken waren, een paar kuddu's en twee giraffen. Allemaal toch ver van je vandaan. Ze hadden de rivier misschien beter de Hippo River kunnen noemen, want daarvan waren er wel 12. Ze gingen wel allemaal meteen onder water als we een beetje in de buurt waren, dus ook geen groot spektakel.
Daarna hebben we de dichtstbijzijnde mall opgezocht, om te zoeken naar souvenirs, maar ik kan je vertellen, er zijn geen enkele winkels met op zijn minst plastic/houten olifantjes te koop! Ook moet buiten de malls in de kleine kraampjes. Daarvoor moet je echt bij de excursie, bij de bezienswaardigheden je dingetjes kopen.
Dat zei W ook al; ze weten waar toeristen zijn en daar vragen ze ook altijd veel meer dan de normale prijs had kúnnen zijn (hoog is het ook niet, laten we het bij "normale prijs voor ons, elders is het heel goedkoop" houden). Kaarten zijn ook nergens te vinden, behalve in speciaal aangewezen shops bij de excursies.
Maandag was weer een gewone lesdag, heel koud ook weer!! Maar gelukkig werd dinsdagmiddag, precies toen we weer naar huis gingen het heel erg warm, begon de zon te schijnen en konden Nela, M en ik éindelijk eventjes bij het zwembad liggen.
Nela en ik zijn die dag namelijk in het snikhete dorp sinaasappelen gaan uitdelen. E's Farm verbouwd sinaasappelen dus degene die niet verkocht worden worden weggegeven aan het dorp. Wij gaan dan in de auto langs de huizen en iedereen die we tegenkomen; moeders, werkers en kinderen krijgen dan de sinaasappels. Omdat het dorp naast de school (waar ook álle leraren en leerlingen vandaan komen) een van de armste dorpen in noordelijk Zuid Afrika is, zien ze überhaupt nauwelijks blanke mensen, behalve de vrijwilligers die al voor 2 jaar door Tshega het dorp in worden gestuurd. En er wordt al helemaal niets aan hun uitgedeeld. Dus op dit soort momenten rennen ze iPad e auto af als ze je aan zien komen met onze armen uit de ramen, sinaasappels in onze handen. Hoe groot de glimlach van de moeders en grootmoeders wordt als je ze 5 van die oranje knoepers geeft, want nu kunnen ze hun baby'tje in de hitte een beetje vocht geven. Het was ook de bedoeling van Tshega om de kinderen die op Lighthous Academy zitten, ook daadwerkelijk uit dit dorp te 'halen'. Ook alle leraren hebben dezelfde achtergrond als de kinderen.
Woensdag zijn Nela en ik samen met Milly naar het dorp geweest. Een van de projecten van Tshega Missions is de 'Feeding Scheme and Homework Club". Dan gaan de vrijwilligers in het dorp en blijven daar in de middag.Het wordt gerund op de Sarah Primary School, een school van de overheid, dus niet gerund door particuliere organisaties. De scholen van overheden zijn heel. Slecht georganiseerd.mde docenten komen onvoorbereid naar de les en daaronder verstaan we dat ze GEEN tot weinig lesgeven. Vandaar dat Tshega zich heeft aangeboden om te helpen met de kinderen Engels te leren na school en met ze te eten, want de meesten krijgen (of hebben het ook gewoon niet) nauwelijks te eten thuis. Letti, een grote vrouw uit het dorp met 5 tanden eruit als ze lacht, kookt dan voor en met de kinderen.
Maar nu willen ze ons niet meer binnenlaten!! Want wij zouden hún spullen gebruiken en kwijtmaken, het zijn niet hún kinderen (grotendeels komen ook andere kinderen uit het dorp die geen eten hebben), zíj zijn de docenten en blablabla. Omdat ze 'ons' buitensloten nadat school afgelopen was, konden we dus de kinderen niet naar binnen laten en dus ook niets met hun doen
Ontzettend egoïstisch, want de kinderen die komen naar Feeding Scheme hebben NIETS thuis en wij zijn de enige die wat voor die kinderen kunnen betekenen. Dus we moesten vandaag onze kast die we daar hadden staan, gevuld met leerboeken, potloden, stiften en noem het maar op, ophalen in het dorp. Die kast staat nu in. De principles office, E was namelijk niet van plan om het project voor te blijven zetten als ze hun hulp niet accepteren. Tshega heeft altijd geholpen en opeens worden ze afgewezen. Ze hebben al een vergadering gehad met Letti (toen ik haar tegenkwam op het schoolterrein herkende ze me meteen van mijn allereerste dag bij Tshega, toen de Feeding Scheme wel nog draaide. We waren er eventjes geweest, maar ze heeft mijn gezicht toch nog onthouden en zei ze met een grote tandeloze glimlach 'ahh Meikah') maar daar was niets uitgekomen, Sarah wilt niet meer samenwerken.
E wilde dus zo snel mogelijk definitief vertrekken uit de school. Gelukkig is de oude locatie van Feeding Scheme op een andere plek in het dorp weer geopend, veel kleiner dan Sarah, maar het is beter dan niets!
En vandaag, donderdag, was weer een dag van 32 graden C. Nela had nog geld over van verschillende donaties, waarvan we maandag etuis en potloden met gummetjes hadden gekocht voor 1B. De kinderen raken namelijk elke dag wel iets kwijt, of er wordt een potlood gestolen of een gum kwijtgeraakt of een slijper kapot gemaakt. Ik heb toen met 'letterstickers' de eerste letter van elk kind op de potloden geplakt; voor Kgotso was er een potlood met een K, voor Mpho eentje met 'M' etc. Degene zonder etui geregen ook een etui, de kinderen die er al een hadden kregen alleen het potloodje. We houden onze vingers gekruist dat morgen tijdens onze geïmproviseerde 'pencilcheck' iedereen hem kan laten zien hahah.
De stroom was uitgevallen vanmiddag rond 16.30. Dus ik kan pas na 3 uur dit verhaal op internet plaatsen.... gelukkig hebben we een gasfornuis, zodat we weer stipt om 18.00 aan tafel kunnen voor Afrikaanse 'Vetkoek' !!!
Veel liefs
Afgelopen weekend zijn we naar de Elephants River gegaan, met W M en Nela. We hadden bedacht dat we na de boottrip konden ontbijten, sinds we om 8.00 het water op zouden gaan. Het was niet zo heel erg mooi weer maar we namen de kans om toch dieren te spotten langs de rivier, die ligt namelijk aan het Krugerpark (you never know, it's always a gamble). Toen we er eenmaal aankwamen waren we de enige... Niet heel gek natuurlijk want het was ook zeker geen 30 graden C, maar er was wel ontbijt gemaakt voor een andere groep mensen. Die hadden blijkbaar op het allerlaatste moment gecanceld. Dus ze boden ons het ontbijt aan!! Koffie, thee, yoghurt met muesli, melk, toast en dan nog -door de kokkin van de boot gemaakt- scrambled eggs, sausages, bacon en tomaat. Voor 110 rand extra (7 euro!), dus we namen maar snel dat aanbod aan. Onze 'gids', kapitein van de boot Richard vond alles wel prima. Het was een gezellige 2,5 uur durende trip, maar veel dieren hebben we niet gezien. Daar was het toch echt niet mooi genoeg voor helaas. Een klein groepje buffalo's die aan het drinken waren, een paar kuddu's en twee giraffen. Allemaal toch ver van je vandaan. Ze hadden de rivier misschien beter de Hippo River kunnen noemen, want daarvan waren er wel 12. Ze gingen wel allemaal meteen onder water als we een beetje in de buurt waren, dus ook geen groot spektakel.
Daarna hebben we de dichtstbijzijnde mall opgezocht, om te zoeken naar souvenirs, maar ik kan je vertellen, er zijn geen enkele winkels met op zijn minst plastic/houten olifantjes te koop! Ook moet buiten de malls in de kleine kraampjes. Daarvoor moet je echt bij de excursie, bij de bezienswaardigheden je dingetjes kopen.
Dat zei W ook al; ze weten waar toeristen zijn en daar vragen ze ook altijd veel meer dan de normale prijs had kúnnen zijn (hoog is het ook niet, laten we het bij "normale prijs voor ons, elders is het heel goedkoop" houden). Kaarten zijn ook nergens te vinden, behalve in speciaal aangewezen shops bij de excursies.
Maandag was weer een gewone lesdag, heel koud ook weer!! Maar gelukkig werd dinsdagmiddag, precies toen we weer naar huis gingen het heel erg warm, begon de zon te schijnen en konden Nela, M en ik éindelijk eventjes bij het zwembad liggen.
Nela en ik zijn die dag namelijk in het snikhete dorp sinaasappelen gaan uitdelen. E's Farm verbouwd sinaasappelen dus degene die niet verkocht worden worden weggegeven aan het dorp. Wij gaan dan in de auto langs de huizen en iedereen die we tegenkomen; moeders, werkers en kinderen krijgen dan de sinaasappels. Omdat het dorp naast de school (waar ook álle leraren en leerlingen vandaan komen) een van de armste dorpen in noordelijk Zuid Afrika is, zien ze überhaupt nauwelijks blanke mensen, behalve de vrijwilligers die al voor 2 jaar door Tshega het dorp in worden gestuurd. En er wordt al helemaal niets aan hun uitgedeeld. Dus op dit soort momenten rennen ze iPad e auto af als ze je aan zien komen met onze armen uit de ramen, sinaasappels in onze handen. Hoe groot de glimlach van de moeders en grootmoeders wordt als je ze 5 van die oranje knoepers geeft, want nu kunnen ze hun baby'tje in de hitte een beetje vocht geven. Het was ook de bedoeling van Tshega om de kinderen die op Lighthous Academy zitten, ook daadwerkelijk uit dit dorp te 'halen'. Ook alle leraren hebben dezelfde achtergrond als de kinderen.
Woensdag zijn Nela en ik samen met Milly naar het dorp geweest. Een van de projecten van Tshega Missions is de 'Feeding Scheme and Homework Club". Dan gaan de vrijwilligers in het dorp en blijven daar in de middag.Het wordt gerund op de Sarah Primary School, een school van de overheid, dus niet gerund door particuliere organisaties. De scholen van overheden zijn heel. Slecht georganiseerd.mde docenten komen onvoorbereid naar de les en daaronder verstaan we dat ze GEEN tot weinig lesgeven. Vandaar dat Tshega zich heeft aangeboden om te helpen met de kinderen Engels te leren na school en met ze te eten, want de meesten krijgen (of hebben het ook gewoon niet) nauwelijks te eten thuis. Letti, een grote vrouw uit het dorp met 5 tanden eruit als ze lacht, kookt dan voor en met de kinderen.
Maar nu willen ze ons niet meer binnenlaten!! Want wij zouden hún spullen gebruiken en kwijtmaken, het zijn niet hún kinderen (grotendeels komen ook andere kinderen uit het dorp die geen eten hebben), zíj zijn de docenten en blablabla. Omdat ze 'ons' buitensloten nadat school afgelopen was, konden we dus de kinderen niet naar binnen laten en dus ook niets met hun doen
Ontzettend egoïstisch, want de kinderen die komen naar Feeding Scheme hebben NIETS thuis en wij zijn de enige die wat voor die kinderen kunnen betekenen. Dus we moesten vandaag onze kast die we daar hadden staan, gevuld met leerboeken, potloden, stiften en noem het maar op, ophalen in het dorp. Die kast staat nu in. De principles office, E was namelijk niet van plan om het project voor te blijven zetten als ze hun hulp niet accepteren. Tshega heeft altijd geholpen en opeens worden ze afgewezen. Ze hebben al een vergadering gehad met Letti (toen ik haar tegenkwam op het schoolterrein herkende ze me meteen van mijn allereerste dag bij Tshega, toen de Feeding Scheme wel nog draaide. We waren er eventjes geweest, maar ze heeft mijn gezicht toch nog onthouden en zei ze met een grote tandeloze glimlach 'ahh Meikah') maar daar was niets uitgekomen, Sarah wilt niet meer samenwerken.
E wilde dus zo snel mogelijk definitief vertrekken uit de school. Gelukkig is de oude locatie van Feeding Scheme op een andere plek in het dorp weer geopend, veel kleiner dan Sarah, maar het is beter dan niets!
En vandaag, donderdag, was weer een dag van 32 graden C. Nela had nog geld over van verschillende donaties, waarvan we maandag etuis en potloden met gummetjes hadden gekocht voor 1B. De kinderen raken namelijk elke dag wel iets kwijt, of er wordt een potlood gestolen of een gum kwijtgeraakt of een slijper kapot gemaakt. Ik heb toen met 'letterstickers' de eerste letter van elk kind op de potloden geplakt; voor Kgotso was er een potlood met een K, voor Mpho eentje met 'M' etc. Degene zonder etui geregen ook een etui, de kinderen die er al een hadden kregen alleen het potloodje. We houden onze vingers gekruist dat morgen tijdens onze geïmproviseerde 'pencilcheck' iedereen hem kan laten zien hahah.
De stroom was uitgevallen vanmiddag rond 16.30. Dus ik kan pas na 3 uur dit verhaal op internet plaatsen.... gelukkig hebben we een gasfornuis, zodat we weer stipt om 18.00 aan tafel kunnen voor Afrikaanse 'Vetkoek' !!!
Veel liefs
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
